Imam Gazali - Altin ogutler - 2004

Цитата:
İmam Gazâlî'nin çok sayıda eseri bulunmaktadır. Sübkî, Tabakâtü'ş-Şâfiiyye'de ve Murtezâ Zebîdî İhya u Ulûmi'd-Dîn üzerine yazdığı şerhinde, Gazâlî'nin bilinen kitaplarının sayısının altmış ile seksen arasında olduğunu belirtmiştir. Gazâlî ve eserleri üzerinde yapılan araştırmalarda ise Gazâlî'nin günümüze kadar ulaşamamış risale ve kitap niteliğindeki eserlerinin toplamının üç yüz ile dört yüz civarında olduğu kaydedilmektedir.
Asıl adı "Et-Tibru'l-Mesbûk fî Nasîhati'l-Mülûk", Tür-çe'ye çevirisiyle "Devlet Adamlarına Altın Nasihatler"
olan ve müellifin eserleri arasında ele aldığı konu itibariyle farklı bir yere sahip olan elinizdeki bu eser, zamanın Selçuklu sultanına yazılmıştır.
İmam Gazâlî'nin ilim ve tedrisat gördüğü ve hatta hayatının büyük bir bölümünü geçirdiği Bağdat'ı yani Abbasî devleti ile Selçuklu devletini1 ve bu iki devlet arasındaki ilişkileri anlatmadan, kitabın neden bir Abbasî halifesine değil de, Selçuklu sultanına yazıldığını izah etmek mümkün olmaz. Bu açıdan, öncelikle Selçuklu Devletinin Gazâlî'ye kadar olan dönemini, ardından da
Gazâlî'nin yaşadığı dönemlerde Bağdat, din işlerinin Abbasî halifeleri, devlet işlerinin ise Selçuklu sultanları tarafından takip edildiği bir başkent konumundaydı.
kitabın asıl telif sebebi olan dönemi ve Gazâlî'nin muasırı olan sultanları kısaca anlatmakta fayda görüyoruz.
Türk tarihi içerisinde mühim bir devri temsil eden Selçuklu devletinin kurulması, Tuğrul Bey'in 1040 yılında istiklalini ilan etmesiyle başlar. Güçlenip küçük bir boy olmaktan çıkan Oğuz'ların bu boyu, etrafındaki diğer kavimleri ve batının büyük tehlikesi Bizans'ı yendikten sonra Horasan Selçukluları ve Büyük Selçuklular adıyla bir hükümdarlık hâline geldi. Tuğrul Bey, devletinin sınırlarını Musul'dan İsfahan'a kadar genişletti. Azerbaycan'ı sulh yoluyla aldı. Anadolu'ya seferler düzenledi ve buralardaki sınır kasabalarını ele geçirdi.
Bu dönemde Selçuklu hakimiyetine giren devletlerden birisi de İslam tarihinde önemli bir yeri olan Abbasî devleti idi. Abbasî devleti 750-847 arası yani Mansûr, Mehdi, Harun Reşîd, Me'mûn, Mu'tasım gibi güçlü halifeler döneminde altın çağlarını yaşadı. Fakat daha sonraları durum değişti. IX. ve X. asırlara doğru İslam aleminde, halifelerin yanlış politikaları sebebiyle, otoritesi iyiden iyiye zayıflayan Abbasî devletine temsil ettiği halifeliğe hürmet dışında pek fazla itibar kalmamıştı. Bunun neticesinde Abbasî devleti, dinî ve siyasî ihtilaflar yüzünden kendi başına hareket eden küçük devletlere ayrılmıştı.
Bunlar içinde en meşhurları: Horasan'da Tâhiriler, Fars bölgesinde Safariler, Mâverâhünnehir'de Sâmânî-ler, Güney İran ve Irak'ta Büveyhiler'di.

Поделитесь записью в соцсетях с помощью кнопок: